Մեր մասին
Ընդունարան եվ Ամբուլատորիա
Ախտորոշման ծառայություն
Լաբորատոր հետազոտություններ
Կլինիկա
Տեսասրահ
Հետադարձ կապ
Ի՞նչ է տեղի ունենում այն մարդու գլխում, ով բախվում է իր կամ իր հարազատների մոտ ուռուցքային հիվանդության հետ: Դեպքերի մեծամասնությունում դա ցնցում է, շփոթվածություն, սարսափ, վախ, դառնություն, հիասթափություն… և մշտապես հուզող հարցեր «ինչու՞ հենց ես», «ինչու՞ հենց նրա մոտ»: Եվ, բնակաբար, մարդն օգնություն ստանալու համար դիմում է բժիշկներին: Եվ դա ճիշտ է, չէ՞ որ բժշկությունը կուտակել է ուռուցքային հիվանդությունների բուժման բավականին մեծ փորձ: Բժիշկները խոստանում են (վաղ շրջանում և ոչ ուշացած դեպքերում ) արագ և երկարատև ապաքինում: Իրականացվում են նաև տարբեր ֆլեշմոբեր կամ առաջխաղացման միջոցառումներ, երբ քիմիաթերապիա անցած մարդիկ ասում են, որ իրենց մոտ ամեն ինչ լավ է, և նրանք նորից ապրում են սովորական կյանքով:
Սակայն անցնում է որոշ ժամանակ, և մարդն սկսում է խորանալ քաղցկեղի, նրա բուժման եղանակների, կիրառվող դեղորայքի հետևանքների մասին տեղեկատվության մեջ, ինչպես նաև սկսում է նկատել նմանատիպ հիվանդությունների դեմ այս կամ այն աստիճանի հաջողությամբ պայքարող մարդկանց օրինակները: Եվ ահա այդ պարագայում մարդու համար բացահայտվում է իրական ճշմարտությունը. այնուամենայնիվ, քաղցկեղը ցմահ հիվանդություն է, երկարատև ռեմիսիայի հասած (ավելի քան 5 տարի) մարդիկ շատ ավելի քիչ են, քան նրանք, ովքեր արդեն մեզ հետ չեն, 10 տարի հետո ևս քաղցկեղը կարող է վերադառնալ և, որ հնարավոր է, երկրորդ, բացարձակապես այլ տեսակի ուռուցքի հանկարծակի առաջացումը…
Հաճախ հիվանդության էության նմանատիպ ընկալումը հիվանդի մոտ ի հայտ է գալիս արդեն այն ժամանակ, երբ նա անցել է քիմիաթերապիա, կատարվել է վիրահատական և ճառագայթային բուժում, երբ օրգանիզմը գտնվում է հորմոնալ դեղորայքի վրա, իսկ ոսկրերում մետաստազների դեմ պայքարելու համար ընդունում են բիսֆոսֆոնատներ:
Մարդն սկսում է շուրջը նայել, փնտրել հիվանդության բուժման, հիվանդության կրկնության ռիսկի նվազեցման, մետաստազների դեպքում ապրելիության երկարացման, առանց ցավի ժամանակը երկարաձգելու լրացուցիչ հնարավորություններ: Այդ ժամանակ նախկինում անտեսված այլընտրանքային հնարավորություններն սկսվում են ուսումնասիրվել, փորձարկվել և ներդրվել սեփական կյանք: Հաճախ արդեն ուշ է լինում, հույսն էլ՝ շատ քիչ:
Ինչպես պարզվում է, մեր օրգանիզմը կատարյալ կենսամեքենա է՝ օժտված ինքնավերականգնման և ապաքինման հզոր հնարավորություններով: Այդ պատճառով, նույնիսկ ամենածանր դեպքերում, հնարավոր է նվազագույնը երկարացնել կյանքը և առավելագույնը՝ հասնել ցմահ ռեմիսիայի: Եվ դա հնարավոր է իրականացնել այլընտրանքային, բնական, անարատ միջոցների օգնությամբ:
Սակայն կա մի շատ կարճ, բայց անկյունաքարային օրենք: Եթե առաջացել է ուռուցքային հիվանդություն, ապա նրա բուժումը ենթադրում է կենսակերպի փոփոխություն, չէ՞ որ հենց անցյալ կյանքն է բերել հիվանդության առաջացման: Քաղցկեղի բուժման դեպքում չկան կիսամիջոցներ: Չի կարելի մնալ նախկին կյանքի հարմարավետ պայմաններում: Բուժման օրենքը շատ պարզ է. կամ պետք է փոփոխվի հիվանդի կյանքը կամ այդ կյանքն ընդհանրապես չի լինի: Եթե անհրաժեշտ է փոփոխել սննդակարգը, դա չի նշանակում, որ տոներին բլիթները թույլատրելի են: Քաղցկեղային բջիջների համար ոչ մի բլիթ ներելի չէ, հակառակ դեպքում նրանք պարզապես աճում են և տալիս մետաստազներ: Այդ պատճառով ախտորոշումից հետո յուրաքանչյուր օրը պայքար է կյանքի համար:
Եվ այդ պայքարը պետք է լինի անողոք ու անզիջում:
Քաղցկեղի համար ընդունելի չեն.
- Նրա համար միևնույնն են Ձեր հոգեկան ապրումները,
- Նա թքած ունի Ձեր չիրականացված պլանների վրա,
- նա անտարբեր է Ձեր հարազատների, երեխաների և թոռների նկատմամբ,
- նույնիսկ եկեղեցի հաճախումները քաղցկեղի մոտ ամոթի զգացում չեն առաջացնում:
Կան բնության օրենքներ, որոնց համաձայն առաջացել է միաբջիջ կյանք, իսկ հետո, միլիոնավոր տարիներ անց, առաջացել է մարդը: Այդ օրենքների համաձայն քաղցկեղ չպետք է լինի: Մարդկային ներուժը ունակ է դիմակայելու քաղցկեղին: Մեր մարմնում ամեն օր առաջանում են քաղցկեղային (փոփոխված) բջիջներ, որոնցից մեր օրգանիզմը հաջողությամբ ձերբազատվում է: Եվ միայն Բնության օրենքների նկատմամբ մեր անփութությունն է բերում նրան, որ քաղցկեղը կարողանում է ցույց տալ իր ուժն ու սպանել մեզ:
Ինչից է վախենում քաղցկեղը.
- նա չի սիրում բնական, թարմ բանջարեղեն, մրգեր, հացազգիներ, խոտաբույսեր և համեմունքներ,
- նրա համար տհաճ են ֆիզկուլտուրան և սպորտը,
- նա թաքնվում է, երբ մարդիկ վարում են չափավոր կենսակերպ և քիչ են ենթարկվում սթրեսի,
- այն շրջանցում է նրանց, ովքեր հաճախ են այցելում եկեղեցիներ, զբաղվում են աուտոթրեյնինգով, յոգայով կամ մեդիտացիայով,
- նրա համար անտանելի է, երբ մարդը սիրում է բնությունը և հաճախ է մաքուր օդ շնչում:
Եվ քաղցկեղը չի սիրում նաև Բնության այն օրենքները, որով ապրել են մեր հեռավոր նախնիները, այն օրենքները, որոնք մենք այժմ մեր խելահեղ կյանքում լիովին մոռացել ենք և մեզ համարում ենք ամենակարող՝ վարելով բացարձակապես հակաբնական կենսակերպ:
